آدم های هستند که بادیدنشان آرامش میگیری نگاه میکنی و از دوریشان بغض میکنی همچو عروسکی در دستان بچه ای با آنها کیف میکنی دوست داری آنها را بغل کنی اما می‌ترسی گم کنی خسته میشی وبادیدنشان شاد میشی لحظه ی خدا حافظی آنها را به سینه فشار می‌دهی ودل را با آنها میکنی آنهایی که همیشه در لحظه های خوب وبد جاشون روخالی حس میکنی  خیلی خوبن ولی بیشتر درد هاروازآنها امتحان میکنی….