روزی مردی با عیالش مشغول غذا خوردن بود ودر میان سینی ایشان مرغ بریان شده اي قرار داشت.در آن حال ،سائلی به در منزل امد وآنها وی را مایوس کردند.اتفاق افتاد که آن مرد فقیر شد وزنش را طلاق داد،وآن زن شوهر دیگری اختیار کرد.روزی شوهر با او غذا مي خورد ومرغ بریانی نزد ایشان بود که ناگاه سائلی به در منزل آمد.   ان مرد به عیالش گفت:این مرغ را به این سائل بده .آن زن چون مرغ را نزد سائل برد. دید شوهر اولش هست؛مرغ را به او داد وگریان برگشت.شوهر از سبب گریه اش سوال کرد ؛گفت :سائل شوهر سابق من بود وقصه محروم نمودن آن سائل را نقل کرد.شوهرش گفت :و الله آن سائلی که محرومش نمودید،من بودم!

عارفی مي گوید:که روزی دزدان قافله ما را غارت کردند،پس نشستند ومشغول طعام خوردن شدند.یکی از ان ها را دیدم که چیزی نمیخورد به اوگفتم که چرا با آنه در غذا خوردن شریک نمی‌شوی؟ گفت :من امروز روزه ام،   گفتم : دزدی وروزه گرفتن عجب هست.   گفت :اي مرد!این راه،راه صلح هست که با خدای خود واگذاشته ام،شاید روزی سبب شود وبا او آشنا شدم.   آن عارف مي گویدکسال دیگر وی را در مسجد الحرام دیدم که طواف مي کند وآثار توبه از وی دیدن کردم؛رو به من کرد وگفت:   دیدی که آن روزه چگونه مرا با خدا آشنا کرد.

حکیمی​ گوید:هر که جهان را بر آخرت ترجیح دهد به شش کیفر خدایی گرفتار شود:

سه در جهان وسه در آخرت.

در جهان:آرزوی بی پایان.
حرص وآز شدیدی که به هیچ چیز قانع نشود.
نچشیدن شیرینی ایمان در حال عبادت.

در آخرت:

هول روز قیامت
حساب سخت.
حسرت دور و دراز.

چشمان نائب مولا را بارانی کردی

باخبر رفتنت شهر را پریشان کردی

علی روی  پیکرت بغض کرد ودستش لرزید

ای عصای دست علی دلم برای دل علی ترسید

بغض کرد وعدو به بغض غربت علی خندید

رفتی وبعد تو در شهر نه، در کل دنیا غوغا شد

قاسما تو برای شهادت ماهم دعا کن..

۰

کجارفتی یهو؟!!!

خواب شیرین وبیداری تلخ!

جانم به فدایت این رفتن که بی خداحافظی بود… رفتی وچشمان علی خونی شد،سردار غرق درخون آرام بخواب علمدار، اینجا کوفه نیست که علی با چاه درد دل کند اینجا جای ابوموسای اشعری وابرهه ها نیست نیرنگ دشمن وخائن گر هزار رنگ است سید نورانی وعلوی مامثل جدش زرنگ است