۹

روز سوم از رجب شد سامرا غرق عزا

گشت سوگ شیعه واولاد آل مرتضا

شد دهم مهر ولا پنهان به زیر ابر کین

هادی شیعه بشد مسموم از زهر جفا

بود بالین پدر تنها امام عسکری(ع)

واغریبا گو وگریان بود مشغول دعا

زهر کین پاره جگر بنمود مولامان نقی(ع)

خون دل شد با دهانش آخرین دم آشنا

کرد رو سوی مدینه ناله از دل برکشید

یاد زهرا(س) مادرش کرد وعمویش مجتبا(ع)

با دهانی پر زخون نام حسین(ع) آمد به لب

یادش آمد لحظه ی آخر به دشت کربلا

کربلا جان داد فرزندی در آغوش پدر

سامرا گریان پسر بگرفته بر بابا عزا

تسلیت بادا به مولا حضرت صاحب زمان

از برای جد مظلومش بود صاحب عزا

شهيدان، ای سبک بالان عاشق
 زمين با همه عظمت و بزرگی اش
با همه قدرت و جاذبه اش
توان جذب شمارا نداشت
 نه مال تواناست شما را جذب كند و نه مقام
 نه زيبا رويان توانستند شما را جذب كنند و نه طنازان
نه احترام ديگران
شما آسمانی بوديد
شما خدا را ديديد و من هوا را
شما عاشقی كرديد و پرواز نموديد و من هوس بازی كردم و
در جا ماندم شما برنده از رفتنتان شديد و من شرمنده از بودنم
پس شرمنده ام. شهيدان شرمنده ام

میخواهم برای عضو عضوت روضه بخوانم…

به گمانم از هرمولایی که رفتی حاجتی خواستی،

پس برایت از روضه ی آنها می‌خوانم…

برای دست بریده ات روضه ی عباس

برای جسم تیکه تیکه ات روضه ی علی اکبر

  وبرای آن انگشتر روضه ی گودال …

برای  محاسن سفیدت رجز حبیب بخوانیم.

برای آتش کنارت روضه ی در وحمله…

ازترس هیبتت در روز نه! در شب عدو حمله کرد یک ضربتی زد عدو در زمین نه !در آسمان فرار کرد.

اهل همت ،مرد عمل،سردار دل.. نمیدانم

توچندمین بودی از313تن در دل سپاه منتقم 

خوابیدی! آرام بخواب، با خواب تو یک جهان شد بیدار ،ای علمدار سفرت بخیر ختم شد

شب جمعه به گمانم لحظه ندبه خواندنت ملاقاتت با حضرت یار شد

ای جان به قربان تو وصاحب نامت

قاسم شدی  درمیدان وهمچون او سربلند شد نامت